Depresja- przedstawienie profilaktyczne

W  dniu dzisiejszym w naszej szkole miało miejsce przedstawienie zatytułowane „Depresja” w wykonaniu aktorów przybyłych  do nas.

O dziecięcej depresji mówi się od niedawna. Dotyczyła ona raczej dorosłych. U dzieci była ona niezauważana, gdyż nikt nie pytał ich  choćby o to,
co czują . Dziś wiadomo , że dzieci podobnie jak dorośli doznają frustracji, rozczarowania, przeżywają smutek związany ze stratą w ich życiu. Jeśli  trudne uczucia spowodowane  różnymi sytuacjami nie mijają i dzieci przez długi czas (nawet kilku miesięcy) przeżywają smutek czy obniżony nastrój, to możemy powiedzieć, że cierpią na depresję.

Depresja jest chorobą. To długotrwały, szkodliwy i poważny stan z nadmiernie obniżonym nastrojem oraz objawami psychicznymi, behawioralnymi
 i fizycznymi, które mogą doprowadzić do śmierci.

Jej przyczynami mogą być: predyspozycje genetyczne odziedziczone po przodkach,trudne wydarzenia ( np. rozwód rodziców, śmierć bliskiej osoby, odrzucenie  przez rówieśników , problemy szkolne , choroba itp.), czynniki psygogenne , które obejmują indywidualną konstrukcję psychiczną, (np. niska samoocena, skłonności do samokrytyki, skłonności do automatycznego interpretowania faktów i wydarzeń za swoją niekorzyść.

Objawami  młodzieżowej depresji są :

• smutek, przygnębienie, płaczliwość, łatwe wpadanie w złość lub rozpacz, co może demonstrować się wrogością w stosunku do otoczenia,
• zobojętnienie, apatia, utrata zdolności do przeżywania radości; młody człowiek przestaje cieszyć się wydarzeniami czy rzeczami, które wcześniej sprawiały mu radość,
• zaprzestanie aktywności, która wcześniej sprawiała satysfakcję np. zabawa, hobby, spotkania ze znajomymi; młodzież odmawia też chodzenia
  od szkoły, wychodzenia z domu, ze swojego pokoju, zaniedbuje higienę osobistą,
• wycofanie się z życia towarzyskiego,
• nadmierna reakcja na krytykę, drażliwość czy złość, nawet kiedy rodzic zwróci uwagę w bardzo delikatny sposób i w bardzo błahej sprawie,
• depresyjne myślenie, które wyraża się w słowach „wszystko jest bez sensu”, „jestem beznadziejny”, „nikt mnie nie lubi”, „i tak mi się nie uda” itp. ,
• nieuzasadnione uczucie lęku – „sam nie wiem czego się boję”,
• podejmowanie impulsywnych, nieprzemyślanych działań, aby złagodzić lęk, napięcie i smutek, np. picie alkoholu, zażywanie narkotyków,
• działania autodestrukcyjne – samookaleczanie się np. cięcie ciała ostrym narzędziem, przypalanie ciała zapalniczką czy papierosem, gryzienie się, drapanie aż do krwi; rozmyślne zadawanie sobie bólu,
• myśli rezygnacyjne – „życie jest beznadziejne”, „po co ja żyję”, „lepiej by było, gdybym umarła”,
• myśli samobójcze – rozmyślanie i fantazjowanie na temat własnej śmierci, planowanie jej, a w skrajnych przypadkach dokonanie samobójstwa.

Podstawowymi metodami leczenia depresji są działania niefarmakologiczne w postaci psychoterapii oraz działania medyczne i włączenie leków. Jednak najważniejszą rzeczą jest wsparcie najbliższych oraz w środowisku szkolnym nauczycieli ,pedagoga i rówieśników, którzy poprzez obserwację ucznia zauważyć mogą niepokojące zachowania.